Reis en aankomst
Door: Jana
Blijf op de hoogte en volg Jana
19 September 2014 | Zuid Sudan, Juba
Na heel veel stress om mijn koffers gingen we dan richting Schiphol. Eerst nog even bij mijn ouders langs om gedag te zeggen en daarna kon ik mijn bagage gaan afgeven en inchecken. Daar kreeg ik te horen dat we nog makkelijk samen konden eten, dus dat hebben Arnold en ik lekker nog gedaan. Het echte afscheid viel me erg zwaar. Het idee dat ik hem 2 maanden lang niet ga zien is toch wel moeilijk. Dat besef is de afgelopen 24 uur vaak door me heen geschoten en elke keer schoot ik vol. Maar! De reis ging gelukkig goed, op wat kleine hikjes na.
Mijn vluchten gingen prima. De eerste had vertraging, maar ik heb mijn aansluiting gewoon gehaald, dus dat was mooi. Het lange wachten op Caïro viel me alles mee, aangezien ik in een café terecht kon. De laatste vlucht was toch wel het spannends! Mijn vlucht werd niet omgeroepen en aangezien er bij dezelfde gate meerdere bussen naar de vliegtuigen vertrokken ging ik maar in de rij staan. Bij 'last call for boarding flight Egyptair to Juba' kon ik de poort door met mijn boardingpas en mocht ik nog de bus in. Werd ik verdorie nog de bus uit gehaald omdat de meneer van de gate dacht dat ik in de verkeerde bus stapte (de volgende ging naar het vliegtuig richting Amsterdam). Ergens wel logisch, ik was de enige blanke, maar ik voelde me toch een beetje gediscrimineerd. Alsof je als blanke niet naar Afrika kan gaan! De vlucht zelf verliep niet zo prima. Er werd iemand onwel en daar was een hoop heisa over. En de piloot riep ongeveer een half uur voor de landing om dat we onze spullen moesten wegbergen vanwege het landen. Wat er dus toe leidde dat ik hartstikke wagenziek werd door het geschommel. Maar het uitzicht was wel prachtig!
Op Juba airport moest ik nog door de Ebola controle, wat geen probleem was, en door bagageclaim, wat niet zo best ging door de drukte, chaos en de onwijs weinige ruimte. Gelukkig was er een lieve Z-Sudanese man die me wel wilde helpen met mijn koffer. En vervolgens bij de CCC bus (waarmee Leo me opgehaald heeft) zijn handje ophouden. Ik had niet echt wat kleingeld, dus helaas.
Op CCC heb ik Cathy gesproken. Ze gaf aan dat ik toch een eigen kamer krijg. Die kamer is wel in 2 gedeeld (kasten scheiden de kamer in twee en er staan twee twijfelaars), maar het meisje waarmee ik zou delen komt pas later. Ik kreeg rustig de tijd om mijn spullen uit te pakken en wat uit te rusten... Dat werd erg lang, ik kreeg honger en er kwam nog niemand me ophalen. De 'gasthuiswacht' ging rond 7 uur toch maar even bellen hoe het zat. Hij heeft me vervolgens weggebracht. Ik heb met Cathy gegeten en bijgekletst. Na het eten kreeg ik een rondleiding over het terrein. Ik was al erg moe (heb onderweg maar een paar uur kunnen slapen), dus ik werd maar naar mijn kamer gebracht. Ik zit dus op een externe locatie, maar het is te lopen naar de compound.
Ik ben heel benieuwd wat ik morgen allemaal ga doen. Ik vind het heel leuk en spannend en het valt me tot nu toe mee met de hitte.
Mijn vluchten gingen prima. De eerste had vertraging, maar ik heb mijn aansluiting gewoon gehaald, dus dat was mooi. Het lange wachten op Caïro viel me alles mee, aangezien ik in een café terecht kon. De laatste vlucht was toch wel het spannends! Mijn vlucht werd niet omgeroepen en aangezien er bij dezelfde gate meerdere bussen naar de vliegtuigen vertrokken ging ik maar in de rij staan. Bij 'last call for boarding flight Egyptair to Juba' kon ik de poort door met mijn boardingpas en mocht ik nog de bus in. Werd ik verdorie nog de bus uit gehaald omdat de meneer van de gate dacht dat ik in de verkeerde bus stapte (de volgende ging naar het vliegtuig richting Amsterdam). Ergens wel logisch, ik was de enige blanke, maar ik voelde me toch een beetje gediscrimineerd. Alsof je als blanke niet naar Afrika kan gaan! De vlucht zelf verliep niet zo prima. Er werd iemand onwel en daar was een hoop heisa over. En de piloot riep ongeveer een half uur voor de landing om dat we onze spullen moesten wegbergen vanwege het landen. Wat er dus toe leidde dat ik hartstikke wagenziek werd door het geschommel. Maar het uitzicht was wel prachtig!
Op Juba airport moest ik nog door de Ebola controle, wat geen probleem was, en door bagageclaim, wat niet zo best ging door de drukte, chaos en de onwijs weinige ruimte. Gelukkig was er een lieve Z-Sudanese man die me wel wilde helpen met mijn koffer. En vervolgens bij de CCC bus (waarmee Leo me opgehaald heeft) zijn handje ophouden. Ik had niet echt wat kleingeld, dus helaas.
Op CCC heb ik Cathy gesproken. Ze gaf aan dat ik toch een eigen kamer krijg. Die kamer is wel in 2 gedeeld (kasten scheiden de kamer in twee en er staan twee twijfelaars), maar het meisje waarmee ik zou delen komt pas later. Ik kreeg rustig de tijd om mijn spullen uit te pakken en wat uit te rusten... Dat werd erg lang, ik kreeg honger en er kwam nog niemand me ophalen. De 'gasthuiswacht' ging rond 7 uur toch maar even bellen hoe het zat. Hij heeft me vervolgens weggebracht. Ik heb met Cathy gegeten en bijgekletst. Na het eten kreeg ik een rondleiding over het terrein. Ik was al erg moe (heb onderweg maar een paar uur kunnen slapen), dus ik werd maar naar mijn kamer gebracht. Ik zit dus op een externe locatie, maar het is te lopen naar de compound.
Ik ben heel benieuwd wat ik morgen allemaal ga doen. Ik vind het heel leuk en spannend en het valt me tot nu toe mee met de hitte.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
