You are an Auntie now.

Na mijn eerste nacht in een vreemd bed, waar ik kon slapen bij het geluid van de stroomgenerator (wat een lawaai!) kon ik vanmorgen meerijden naar de compound. Daar heb ik in mijn eentje ontbeten, aangezien bijna iedereen nog sliep of zelf ontbijt regelt in het weekend. Toen ik aan mijn after breakfast tea zat hoorde ik opeens gegil en vreemde geluiden. Later bleek dat een van de meiden een woede aanval had en met een mes achter andere meiden aan zat. Dit schijnt wel eens te gebeuren. Dit specifieke meisje, Anaai, is doof en heeft veel moeite met communicatie en voelt zich niet begrepen. Ik heb vandaag veel tijd met haar doorgebracht, mede omdat ze van Barbies houdt, die ik meegebracht heb, en mede omdat Cathy dacht dat ik wat voor haar kon betekenen. Ik vind het een ontzettend lief meisje en blijkbaar mag ze mij ook, maar ze heeft een heftig verleden, wat zorgt voor dit soort buien.

Ik heb de dag voornamelijk doorgebracht met meisjes leren kennen en met spelen met de verschillende kinderen op de compound. De Barbies en toebehoren waren erg in trek en ook op de meegebrachte loombandjes werd erg enthousiast gereageerd. Vooral Gizma en Fatuma waren erg blij met de Barbies. Gizma houdt erg veel van deze poppen en Fatuma is een bijna 2 jarig meisje die alles wat ze in haar vingers krijgt interessant vindt. Gizma heeft me de lunchruimte gewezen, waar ik heb gegeten met de meiden. Die doken zodra hun bord leeg was op hun nieuwe 'auntie' zoals alle staf genoemd wordt en ik moest foto's laten zien van thuis, mijn ouders en mijn vrienden. Het was erg grappig hoe ze reageerden op sommige foto's. Ze konden niet geloven dat mijn broertje een jongen was en ze wilden direct bij het zien van Arnold weten of we ook gingen trouwen.

'S middags kwamen er clowns van Clowns without Borders en dat was schitterend. De humor was erg goed en de meiden hebben genoten. Ik heb nog met wat meiden aan loombandjes gewerkt. Ja ja, ik heb het ook geleerd en krijg het aardig in de vingers!

Met Cathy heb ik gesproken over mijn taken bij CCC. Ze gaf aan dat er een behoorlijke taak voor mij ligt als Case Manager. Deze functie heb ik gekregen om ervoor te zorgen dat ik wat dingen vergoed kon krijgen, maar ik moet dus ook het bijbehorende werk verrichten. Dat houdt in dat ik meisjes moet evalueren, diagnostiseren en een behandelplan moet schrijven. Goede oefening dus! Het levert alleen qua tijd wel conflict op met de functie op de school van MAF die ze me geboden hebben. Maar ik ben er in de eerste plaats voor CCC en MAF kon me geen enkele vergoeding of accommodatie bieden, dus mijn tijd gaat eerst naar CCC en als ik tijd over heb kan ik voor MAF werken.

Ik heb gemerkt dat ik een goede klik heb met een deel van de meiden. Sommigen zijn nog wat terughoudend, maar dat is wel logisch. Ze kijken de kat nog even uit de boom. 's Avonds heb ik een lift terug gehad naar mijn kamer op een scooter. Dat was erg spannend, aangezien er hier geen verharde wegen zijn en ook geen verkeersregels. Dat haalde voor Edison niets uit, die sprintte overal tussendoor. Ach, het is veiliger dan lopen. Morgenvroeg ga ik mee naar de Anglicaanse kerk om half 8 en hoop ik wat mensen van MAF te ontmoeten.