The Jana, the dormstaff, and the forms

Afgelopen zondag was een ontspannen dag. 's Morgens lekker uitgeslapen en daarna naar de brunch met bezoekers gegaan. 's Middags heb ik met de kinderen gespeeld en hebben een paar meiden mijn haar weer ingevlochten. Het begint er elke keer weer beter uit te zien, dus tegen de tijd dat ik naar huis ga zit het misschien echt netjes. Voor de lunch hadden we weer een heerlijke maaltijd van onze chef-koks, waarna ik weer met de meiden aan de slag ben gegaan. Vooral Bradley is echt een schatje, met wie ik graag tijd doorbreng. Alles wat ik doe vindt hij geweldig, van de bal verstoppen onder mijn rok, tot hem op zijn buik blazen. Zie mijn foto's (of facebook) voor een foto van mij met dit lieve jochie.

Eind van de middag ben ik weer naar Pub-church geweest met Joanna en Amy. Het was een erg inspirerend verhaal over dat wij allemaal de Selems van God zijn. Dat alles wat we voor een ander doen, helpt aan het bouwen aan Gods koninkrijk. Het volgende verhaal werd aangehaald:

"De president ging op bezoek bij NASA. In een van de gangen kwam hij een schoonmaker tegen. Uit interesse vroeg hij wat deze man hier deed. De schoonmaker antwoordde: "Ik draag bij aan de prestatie om een man op de maan te zetten."

Deze man had door dat zijn werk niet onbelangrijk is. Hij wist dat als hij zijn werk niet deed, anderen hun werk ook niet zouden kunnen doen. Hij wist dat hoe onbelangrijk ons werk soms lijkt, het bijdraagt aan het grote geheel. Dat is waarom wij allemaal ons werk goed moeten doen, ook al hebben we het idee dat het niet veel zin heeft, of niet belangrijk is. Deze motivatie had ik nodig. Juist omdat ik de afgelopen week het idee had dat ik mijn dagen hier aan het verspillen was. Ik deed ten slotte niets nuttigs. Maar nu zie ik in dat als ik bezig ben met de kinderen, of een activiteit voor ze organiseer, ik ze positieve aandacht en een prettige leefomgeving bied. Ik zorg ervoor dat ze hun tijd op een leuke manier doorbrengen en nog wat leren ook.

Zo heb ik bijvoorbeeld mijn kleurboeken onder de kopieermachine gegooid en ben met de kinderen gaan kleuren. De resultaten zijn schitterend en de kinderen zijn oprecht trots op wat ze gedaan hebben. En Cathy was ook erg trots op ze, toen ze de resultaten zag.

Gisteren was het plan om een meeting te houden met de dormstaff, om ze uitleg te geven over de nieuwe formulieren. 's Morgens zouden we bij elkaar komen, maar door omstandigheden konden een paar mensen niet op komen dagen. 's Middags is het alsnog gelukt om samen te komen, maar de vergadering liep op niets uit. Door eerdere frustraties wilden een aantal mensen niet meewerken met de nieuwe formulieren, omdat ze te ingewikkeld waren/leken en het niet hun taak zou zijn. Daar moet nog wat mee gedaan worden, dus ik kan nu nog niet verder met huidige data verzamelen.

De rest van de dag ben ik bezig geweest met de oude verzamelde documenten over alle kinderen doorspitten en sorteren. Dat is wat ik ook de komende dagen/weken nog wel blijf doen: Bestaande informatie in het nieuwe systeem invoeren en ontbrekende informatie verzamelen. Het wordt een hoop werk, maar het is wel meetbaar. Dat vind ik erg prettig, na 2 weken onmeetbaar werk te doen. Nu voel ik me ten minste productief, omdat ik aan het eind van de dag precies kan zien wat ik bereikt heb.