You're fat, and that's a good thing.

Gisteren heb ik een poging gedaan tot uitslapen, waar ik jammerlijk in gefaald heb. Maar ik heb op mijn kamer wat papierwerk kunnen afronden, dus dat was dan wel weer fijn. Op de compound ben ik vooral bezig geweest met loomen met een paar meiden. Het resultaat is te bewonderen op de CCC facebook, aangezien Cathy erg blij was met mijn Zuid-Sudanese vlag armband. :) Tijdens het loomen kreeg ik nogal eens de opmerking dat ik erg stevig ben en ook Anai bleef heel jaloers in mijn zij knijpen. Hier is het een statussymbool als je wat kilo's teveel hebt, maar het maakt me toch wat onzeker. Terwijl Cathy me blijft proberen te overtuigen dat de meiden vet jaloers zijn op me, vind ik het toch minder prettig. Ach, cultuurverschil hè!

's Middags ben ik met een paar meiden en auntie Grace wezen shoppen voor schoenen. Zelf heb ik simpele rubberen schoentjes gekocht (kostte me wel 2,50!) die ik makkelijk aan en uit kan doen. Ze deden me nogal denken aan waterschoentjes.

Ik werd door Cathy uitgenodigd om mee te gaan naar het feest ter ere van de 20 jaar onafhankelijkheid/democratie in Zuid-Afrika. Natuurlijk wilde ik wel mee, dus heb ik mijn beste kleren aangetrokken (ja, mijn groene jurk met een hemdje eronder) en ben ik mee gegaan. Het was ontzettend gaaf om mee te maken. De toespraken, hoewel lang, waren inspirerend en de muziek was fantastisch. En dan het eten! Er werden schalen met lekkere dingen rondgebracht en ik heb weer cola kunnen drinken. Dat was echt genieten. :) Het gezelschap was niet minder indrukwekkend. Ik heb gepraat met oa de Duitse ambassadeur en een paar hoge rang militairen van Zuid-Afrika. Terug in het gastenverblijf bleek dat er toch rekening gehouden was met John en mij en stond ons maaltje klaar. Dat was voor mij niet nodig, dus ik heb het grootste deel vanmorgen als ontbijt gegeten.

Vandaag ben ik weer naar MAF gegaan om les te geven. Het was erg leuk met de kinderen. Het voelt alsof ik weer bij de VBW bezig ben, ook al spreken maar 2 kinderen Nederlands. Ik heb het gevoel dat ik alleen maar met de kinderen aan het spelen ben, maar ik ben blijkbaar erg nuttig, want de juf daar is erg blij met me. Nadat de kinderen naar huis zijn gegaan ben ik wezen lunchen met Caroline. We zijn bij Rachel wezen eten, wat voor mij betekende chapati met gevulde omelet. Chapati lijkt op pannenkoek, maar is wat steviger/hartiger en vult beter.

Daarna heb ik een vergadering gehad met mijn team (degenen aanwezig dan), waarin besloten is wat we precies willen gaan doen. Wat betekent dat ik nu een stapel formulieren heb liggen, die allemaal een soort van gebruikt worden voor het bijhouden van informatie over de meiden en ik de geweldige taak heb daar één formulier van te maken, met alle informatie die we beschikbaar hebben. Daarnaast ga ik formulieren ontwerpen voor wekelijkse assessment, waarin goede en minder goede dingen behandeld worden die gebeurd zijn. En ik ga wat formulieren maken voor het vastleggen van dingen die vaker voorkomen, zoals stelen, gewelddadigheid en weglopen. Het wordt een flinke kluif, maar ik werk met een topteam. Zowel Joanna als Sam vinden dat het hier er nog niet geweldig aan toe gaat. Vooral de communicatie tussen office en dorm staf is niet fantastisch, doordat verwachtingen niet duidelijk zijn. Alles gaat goed, maar we hebben het idee dat bepaalde zaken over het hoofd gezien worden of dubbel behandeld worden. Wij hopen dat meer te gaan stroomlijnen, zodat de staf tijd kan besteden aan de dingen die belangrijk zijn en we een duidelijk en helder systeem hebben waarin weinig informatie verloren gaat.