Setting up a digital system & Frustrations

Deze week ben ik vooral bezig geweest met het opzetten van een digitaal systeem, zodat documenten netjes opgeslagen kunnen worden en gedeeld kunnen worden met de nodige personen. Na veel overleg met oa Jelle heb ik een mooi systeem kunnen opzetten. Het duurde lang voor alles werkte zoals het zou moeten en alles in te delen zoals ik wil, maar het is gelukt. Nu ben ik één voor één de medewerkers aan het uitleggen hoe het werkt. Iedereen, inclusief Cathy, was erg enthousiast, tot ik de boel aan John wilde voorleggen. Hij begon gelijk gaten te schieten in het hele plan. Dat het te duur was, dat documenten downloaden om ermee te werken teveel moeite is en waarom we niet gewoon dropbox kunnen gebruiken enz. Nou, omdat je toen ik voorstelde dropbox te gebruiken ook begon te steigeren dat dat te weinig ruimte had en dat dat nooit zou kunnen en blablabla. Het lijkt gewoon nooit goed te zijn. Maar ach, het systeem bestaat ook niet om John te plezieren, maar om als back-up en makkelijker werkbaar systeem te fungeren voor het offline filing systeem. En aangezien hij niet in het case management team zit is het ook minder belangrijk wat hij ervan vindt dan wat de rest ervan vindt. En het allerbelangrijkste is dat het systeem werkt en Unicef het goed keurt. Puh, persoonlijke frustraties.

Ik ben in ieder geval blij dat het allemaal gelukt is. Natuurlijk zitten er nog wat kinderziektes in, maar dat is met alles zo. Dat had ik met de formulieren ook, die heb ik een paar keer moeten aanpassen en weer moeten herzien. Zo hadden we een probleem met mijn taalgebruik, wat een te hoog niveau Engels was voor de dorm staff. Logisch, aangezien voor hen Engels ook een tweede taal is en ik ze dus flink overschat heb.

Woensdag ben ik met Joanna en Beth naar een lezing geweest over de geschiedenis van Zuid-Sudan. Was erg interessant, maar wel behoorlijk technisch. We zijn er met Bodaboda's heen gegaan en terug hebben we een taxi geregeld. De taxichauffeur was een vriend van Beth, dus we voelden ons gelijk veilig. Terug op de compound was er gelukkig nog eten over voor ons, dus hebben we snel onze borden volgeschept en zijn in mijn kamer gaan eten, aangezien het begon te regenen.

Gisteren heb ik weer gewerkt bij de MAF school. Het ging goed en was erg gezellig. Naderhand heb ik met Carolyn gegeten (brood met appelstroop!) en ben ik weer terug gegaan naar CCC. Vanmorgen was mijn plan om uit te slapen en lekker te genieten van mijn vrije dag, maar daar bleef weinig van over. Ik kon het in bed uithouden tot een uur of half 10, daarna werd het te warm. En om 10 uur stond Cathy voor mijn deur met de mededeling dat ik echt geen weekdagen meer vrij kon nemen, want ze hadden me te hard nodig op kantoor. Prima, ik heb mijn spullen gepakt en ben naar kantoor verhuisd, waar ik na 2 uur al praktisch niets meer te doen heb, aangezien ik bij ben met de documenten en nu vooral op anderen moet wachten voor overleggen. Nou ja, morgen hopelijk beter. Al verwacht ik dat ik eind van de ochtend al mijn kamer uit gesleept ga worden door de meiden die wat leuks willen gaan doen. Oh ja, dat was de reden dat ik de vrijdag vrij wilde!

Ach, mindere dagen horen er ook bij. En mijn slechte humeur komt niet alleen door al die frustraties, maar ook door heimwee en slaapgebrek. Nog 4 weken, dan ben ik hier klaar. Ik weet dat ik het heel erg ga missen hier en dat ik het jammer ga vinden om hier weg te moeten, maar op dit moment zou ik het liefste gewoon naar huis gaan en Arnold knuffelen.