I'm legal again!

De afgelopen week is heel chaotisch en druk geweest. Vandaar ook dat ik al even niet heb kunnen schrijven. Er gingen wat mensen met R&R (Rest and Rehabilitation) waardoor er heel wat werk op de schouders van de achterblijvers terecht kwam. Dit betekende ook dat Cathy super druk was en heel gestresst, zeker aangezien een belangrijk rapport ingeleverd moest worden bij Unicef. Het weekend was daardoor niet heel ontspannen, al heb ik in de avonden wel kunnen genieten van The 10th Kingdom kijken met de meiden. Ze vonden de film prachtig, al begrepen ze niet alles en lachten ze vooral om de slapstick grappen en dingen die we in Nederland niet zo grappig zouden vinden (zoals Acorn, die door een acteur met dwerggroei gespeeld wordt).

Het begin van deze week waren we druk met vergaderingen, waaronder de wekelijkse staff meeting op maandag, een extra vergadering van de dorm staff omdat die op vrijdag niet door was gegaan en een aantal overleggen met mijn team. Het ging allemaal voornamelijk om de training die we aan de dorm staff zouden gaan geven over Case management. Die training heeft inmiddels ook plaatsgevonden afgelopen vrijdag en dat verliep tegen verwachting in erg goed! Het duurde een uur voor we iedereen bij elkaar hadden, maar dat is ook wel gebruikelijk hier, aangezien iedereen taken heeft en weinig tijd heeft voor dit soort extra dingen. De training zelf ging prima. Ik zag bij iedereen het kwartje vallen toen ik uitgelegd had dat case management niet een baan voor 1 persoon is, maar iets wat we met zijn allen doen. Ik heb uitgebreid ieders rol in het proces beschreven en het drong nu toch tot hen door dat ik ze niet probeer extra werk te bezorgen, maar dat zij nu eenmaal de experts zijn op het gebied van de kinderen en dat ik hen nodig heb om mijn werk te kunnen doen. We hebben zelfs met zijn allen een case conference gehouden en alle kinderen die in het centrum wonen zijn besproken, doelen zijn gesteld en iedereen sloot de conference met een tevreden gevoel af. Daarna heb ik nog de formulieren uitgelegd en voorbeelden gegeven en we hebben wat geoefend met de formulieren, maar dat komt verder aan de orde in de volgende meeting. Al met al ben ik erg tevreden!

Verder heb ik deze week natuurlijk weer bij MAF les gegeven. Ik besefte dat ik nog maar 2 keer les ga geven daar en dan is de dag dat ik terug ga naar huis alweer aangebroken. Natuurlijk ga ik afscheid nemen, maar die laatste dag ga ik niet meer een volle dag draaien. Dat deed me toch even slikken. Ik ga iedereen heel erg missen en ik heb echt veel plezier gehad met die kinderen daar. Ook al weet ik nu zeker dat ik niet met kinderen in de leeftijd 3-6 jaar wil gaan werken later, en ook niet een kantoorbaan wil, toch vond ik het erg leuk om te doen voor 2 maanden. Afgelopen donderdag verliep erg chaotisch, doordat er oudergesprekken waren. Dat betekende dat ik de kinderen bezig moest houden, terwijl de andere docent en de directrice gesprekken hadden met de ouders. Het was leuk en gezellig met de kinderen, maar wel vermoeiender omdat we geen programma hadden.

Ik heb deze week ook een meeting gehad met IsraAid, de organisatie die oorspronkelijk formulieren voor CCC had ontworpen. Ze reageerden wat verongelijkt toen ik vertelde dat ik de formulieren had herzien, maar uiteindelijk begrepen ze wel waarom ik dat gedaan had. Er werd alleen gevraagd naar de Care Plannen, waar ik geen rekening mee gehouden had. Aangezien ik nauwelijks tot geen informatie heb over elke case, kan ik die plannen nog niet schrijven. En in de komende 3 weken kan ik niet genoeg informatie verzamelen om dat per kind te kunnen doen. Dus dat is iets wat waarschijnlijk doorgeschoven gaat worden naar de volgende case manager/supervisor.

En, om de titel van deze blog te verklaren: Edison is terug van zijn bezoek aan familie en we zijn naar de 'gemeente' geweest om mijn visa te verlengen. Het was veel heen en weer lopen en vooral gewoon doen wat Edison me vertelde te doen, want ik verstond er natuurlijk niets van. Maar, in minder dan een uur was het geregeld en mijn visum is nu geldig van Halloween tot mijn verjaardag. En het is een multiple entry visa, dus als ik wil kan ik in januari nog terug zonder problemen. Ik hoef dan niets te regelen en me niet meer te registreren, want de registratie is nog geldig tot maart. Niet dat ik verwacht dat te doen, maar het kan!

Gisteren ben ik eens gaan kijken bij wasdag. Ik had Joanna al eens kleding zien wassen, maar was nu wel benieuwd naar hoe dat met de meiden gaat. Ze wassen namelijk op dinsdag en vrijdag al hun kleding met de hand. Na 3 minuten kreeg ik al de vraag of ik mijn kleding niet moest wassen en na verzekerd te worden dat ze me het zouden leren ben ik maar wat van mijn was gaan halen (alleen shirts, niet mijn jurken en lange rokken) en hebben ze me geleerd hoe het moest. Ze moesten wel lachen dat ik niet wist hoe ik dat moest doen. Natuurlijk weet ik hoe ik moet hand wassen, maar niet op de manier waarop zij het doen. Zij wassen namelijk met harde zeep en koud water en dat is best een uitdaging. Maar goed, het ging goed en met wat hulp van 2 meiden is mijn kleding nu lekker schoon. Alleen de rok die ik aan had zit nu onder de sop, modder en viezigheid. Dus sprak ik laconiek: 'Ach, heb ik morgen wat te wassen.' Wat bij de meiden toch wel grappig over kwam. Het valt me erg mee hoeveel spierpijn ik eraan over heb gehouden. Mijn kuiten waren wat gevoelig en mijn schouders zijn beurs, maar het valt me erg mee! Nou heb ik natuurlijk vals gespeeld en alleen makkelijke dingen gewassen, maar het gaat erom dat ik het geleerd heb!